صراط

محرم آمد و دل می تپد برای حسیـن

شعار بزم سخن نام دلگشای حسین

عروج پاک حسیــن است افتخار زمان

و جادوانه‌ترین عشق با ندای حسین

نمــاز عشــق چه شیـریـن و باشکوه بود

اگرچه غرق به خون است،دست‌های حسین

شنید نغمه‌ی تکبیـر جبرئیـل حزیــن

به سجده‌گاه ادب گشت هم‌صدای حسین

ز بردباری خورشید بسی عجیب باشد

که ذره، ذره نگردیــــد در عزای حسین

صدای شبنم مهتاب با نسیـم سحر

ز شوق بوسه ببارید بر لقای حسیـــن

ستاره‌ها همه خاموش در حریم سپهر

ز آه ناله‌ی طفلان و اقـــربای حسیـن

مرام راه حسین است درس مکتب ما

به عاشقان وفـــادار بر ولای حسیـن

درود بر همــه‌ی شاهـدان و جان‌بازان

علی‌الخصوص بر سقای با وفای حسین

بهانه شمــع بود صــادقــانه پـروانه

کند به شیوه‌ی عشاق جان فدای حسین

حسین سرچشمه‌ی مهر و وفا بود

و نــوردیــدگان مصـطفـی بود

و آن گنجینه‌ی شهر مدیـنه

نصیب خاک پاک کربلا بود