محرم آمد و دل می تپد برای حسیـن |
شعار بزم سخن نام دلگشای حسین |
عروج پاک حسیــن است افتخار زمان |
و جادوانهترین عشق با ندای حسین |
نمــاز عشــق چه شیـریـن و باشکوه بود |
اگرچه غرق به خون است،دستهای حسین |
شنید نغمهی تکبیـر جبرئیـل حزیــن |
به سجدهگاه ادب گشت همصدای حسین |
ز بردباری خورشید بسی عجیب باشد |
که ذره، ذره نگردیــــد در عزای حسین |
صدای شبنم مهتاب با نسیـم سحر |
ز شوق بوسه ببارید بر لقای حسیـــن |
ستارهها همه خاموش در حریم سپهر |
ز آه نالهی طفلان و اقـــربای حسیـن |
مرام راه حسین است درس مکتب ما |
به عاشقان وفـــادار بر ولای حسیـن |
درود بر همــهی شاهـدان و جانبازان |
علیالخصوص بر سقای با وفای حسین |
بهانه شمــع بود صــادقــانه پـروانه |
کند به شیوهی عشاق جان فدای حسین |
حسین سرچشمهی مهر و وفا بود |
و نــوردیــدگان مصـطفـی بود |
و آن گنجینهی شهر مدیـنه |
نصیب خاک پاک کربلا بود |
- دوشنبه, ۵ آذر ۱۴۰۳، ۰۷:۵۰ ب.ظ