صراط

مشتاق‏هایى هستند که مى‏سوزند و با صمیمیت و درد و رنج مى‏پرسند؛ چه کنیم که براى خدا باشیم؟

چگونه در خودمان عشق و ایمان بسازیم؟

از کجا و با چه وسیله‏اى مى‏توانیم حرکت‏ها را و محرک‏ها را کنترل کنیم؟

و از راه نزدیک به مقصد برسیم؟

اینها خیال مى‏کنند که باید در خودشان عشقى بسازند و یا حرکتى ایجاد کنند، غافل از اینکه این همه را دارند. تمامى وجودشان سوز و شور است. تمامى وجودشان حرکت است. مگر از صبح تا شام بى‏کار هستند؟ و مگر این همه رنج و کار، بدون عشق و نیرویى جوشنده، امکان دارد؟

ما عاشق آفریده شده‏ایم و نه تنها عشق، که حرکت را، که فعالیت را با خود داریم.

ما عاشق آفریده شده‏ایم.

 عشق را داریم، ولى معشوق‏هامان را انتخاب مى‏کنیم. عشق همیشه هست، آنچه که جابجا مى‏شود معشوق‏ها و محبوب‏ها هستند. در فاصله‏ى تولد تا مرگ، عشق همیشه جارى است و حرکت همیشه برپاست. ما نمى‏توانیم از آنها جدا شویم که اینها در ساخت ما، در ترکیب ما حضور دارند. ما تنها مى‏توانیم خودمان را با معشوق‏هامان مقایسه کنیم، و ما مى‏توانیم معشوق‏هامان را با یکدیگر مقایسه کنیم و با این دو مقایسه، عشق‏هامان را رهبرى کنیم و معشوق‏هامان را انتخاب نماییم.

 استاد علی صفایی حائری ... کتاب صراط ... صفحه 9(شروع کتاب)