ولایت علی علیه السلام

 

ولایت على، نه على را دوست داشتن که 

فقط على را دوست داشتن است.

ولایت على، على را سرپرست گرفتن و

 از هواها و حرف‏ها و جلوه ‏ها بریدن است

صراط (3)

سلام

 

در نوشتار قبل از عبودیت و راه های بررسی و وصول به آن، خلوت و توجه، نیت ها و معبودها گفتیم و در ادامه ...

صراط (1)

سلام.

در این مجموعه نوشتارها از انتظار سخن خواهیم گفت و مخاطب نوشته کسی است که الله را در حد ذهنی قبول دارد

هو الستار

الم یعلم بان الله یری

خدا کجای حساب و کتاب ماست؟

به روایت استاد صفایی

یقین بنده

جوانی در محضر منبر رسول خدا چرت می‌زد...

نبی (صل‌الله‌علیه‌وآله): کیف اصبحت؟

زید بن حارث: اصبحت موقنا، یا رسول الله.

یقین امام

نامه‌ی امام حسین(علیه‌السلام) به برادرش محمد بن علی (حنفیه) :

 

مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ مَنْ قِبَلَهُ مِنْ بَنِی هَاشِمٍ

أَمَّا بَعْدُ

فَکَأَنَّ الدُّنْیَا لَمْ تَکُنْ وَ کَأنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ

وَ السَّلَام‏

دوست خوبم

دوست خوبی دارم به نام ابوحمزه

میگه:

ای آقای من 

تمام اطمینان خاطر

و امید

و توکل من

به توست؛

و به رحمتـت

 دل بسته‌ام؛

عاشق

مشتاق‏هایى هستند که مى‏سوزند و با صمیمیت و درد و رنج مى‏پرسند؛ چه کنیم که براى خدا باشیم؟

چگونه در خودمان عشق و ایمان بسازیم؟

از کجا و با چه وسیله‏اى مى‏توانیم حرکت‏ها را و محرک‏ها را کنترل کنیم؟

و از راه نزدیک به مقصد برسیم؟

رنج تو

چشمه‌سار فاطمه (سلام‌الله‌علیها)

احسن الحال

چگونه سر بلند کنیم و بخواهیم، که هیچ چیز را باقى نگذاشته‏ایم، حتّى از دل خود که باید قلمرو حکومت حق و عرش خدا باشد بتخانه درست کرده‏ایم

درس

عصر یک روز تابستان بود، در کنار میدان شهر یکى از آشنایان را دیدم که جلوترها دیده بودمش و تقریباً مى‏شناختمش و تمایل مارکسیستى او را حدس مى‏زدم.

از پشت سر با سلام غافلگیرش کردم؛

قناعت

قناعت همیشه خوب نیست

زنبور عسل

توبه، بازگشت از گناه است. اما «اوبه» بازگشت است. زنبور عسل را اوّاب می‌گویند چون زیاد می‌رود و باز می‌گردد و در هر بازگشت شهدی همراه می‌آورد و عسلی می‌سازد .

عمل تو

مادامى که عمل تو در اعماق ریشه ندوانده باشد و از شناخت و احساس تو مایه نداشته باشد، این عمل به درد دیگران مى‏خورد و حتى بهشت هم مى‏سازد، ولى نه براى تو که خودت را به جهنم انداخته‏اى و با چشم کور راه افتاده‏اى.

سرآغاز

با عزم رفتن از رنج و غم

هم می‌توان ره‌توشه برداشت

هم می‌توان آسوده پر زد

سنگ نوشته‌ی مزار استاد 

علی صفایی حائری (عین.صاد)

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن	شرط اول‌قدم آن‌است که مجنون باشی
نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن	ور نه چون بنگری از دایره بیرون باشی