احسن الحال

چگونه سر بلند کنیم و بخواهیم، که هیچ چیز را باقى نگذاشته‏ایم، حتّى از دل خود که باید قلمرو حکومت حق و عرش خدا باشد بتخانه درست کرده‏ایم

درس

عصر یک روز تابستان بود، در کنار میدان شهر یکى از آشنایان را دیدم که جلوترها دیده بودمش و تقریباً مى‏شناختمش و تمایل مارکسیستى او را حدس مى‏زدم.

از پشت سر با سلام غافلگیرش کردم؛

قناعت

قناعت همیشه خوب نیست

زنبور عسل

توبه، بازگشت از گناه است. اما «اوبه» بازگشت است. زنبور عسل را اوّاب می‌گویند چون زیاد می‌رود و باز می‌گردد و در هر بازگشت شهدی همراه می‌آورد و عسلی می‌سازد .

عمل تو

مادامى که عمل تو در اعماق ریشه ندوانده باشد و از شناخت و احساس تو مایه نداشته باشد، این عمل به درد دیگران مى‏خورد و حتى بهشت هم مى‏سازد، ولى نه براى تو که خودت را به جهنم انداخته‏اى و با چشم کور راه افتاده‏اى.

لعن

بعضی‌ها می‌گویند چرا لعن؟

بنده می‌گویم چرا که نه!

حرمله

چند روزی بود داشتم به حرمله فکر می‌کردم.

ذهنم را خیلی مشغول کرده بود.

یک جنگاور، یک مبارز چِقِر و باهوش.

سرآغاز

با عزم رفتن از رنج و غم

هم می‌توان ره‌توشه برداشت

هم می‌توان آسوده پر زد

سنگ نوشته‌ی مزار استاد 

علی صفایی حائری (عین.صاد)

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن	شرط اول‌قدم آن‌است که مجنون باشی
نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن	ور نه چون بنگری از دایره بیرون باشی